U gebruikt een verouderde browser. Wij raden u aan een upgrade van uw browser uit te voeren naar de meest recente versie.

Ik ben Adriënne Wolters en ik ben geboren op 15 november 1991. Ik heb net na mijn geboorte een herseninfarct opgelopen en heb daar vele dingen er aan over gehouden. 

Ik heb NAH. Niet Aangeboren Hersenletsel. 

Ik heb net na mijn geboorte een herseninfarct gehad. Je zou zeggen dat het goed was dat ik in al in het ziekenhuis was (UMC Utrecht) maar als ik daar niet was, had ik hoogstwaarschijnlijk ook geen  handicap gehad. Of terwijl... Een fout van het ziekenhuis.
 
Dingen waar ik o.a last van heb of moeilijk vind:

- Ik kan dingen moeilijker begrijpen.
- Kritiek krijgen vind ik erg moeilijk.
- plannen is niet m'n sterkste punt.
- Ik vang dingen niet altijd op.
- Ik kan niet zo snel werken als de gemiddelde persoon.
- Ik heb meer structuur nodig in het dagelijks leven.
- De afspraken moeten voor mij erg duidelijk zijn.
- Ik kan lastig tegen terleurstellingen.
- Als ik vastloop kan ik een black out krijgen.

Dit zijn een aantal punten. Eén van de punten is dus ook dat ik het lastig vind om ze allemaal te bedenken. Want ik weet ze niet allemaal.

Maar met veel dingen heb ik bijvoorbeeld wel moeite op school. Terwijl ik het wel leuk vind om dingen te leren op school! Ik vind het ook leuk om naar school te gaan. En jah.. Door de NAH kom je veeel vervelende en frustrerende dingen tegen op school en voor de aanmelding van een school.

Voor meer informatie: http://www.nah.nl/

Verder heb ik sinds en paar jaar Fibromyalgie. Dat is een soort van reuma. Ze weten na alle jaren nog niet of het nou echt reuma is of dat het misschien wat anders is.



Dit zijn  zo'n beetje de pijnklachten die je hebt als je dus fibromyalgie hebt. Maar helaas is dat dus voor de "buitenkant" niet te zien is. De "gewone" mensen zien dit meer als de aanstelleritus dan dat ze er serieus over nadenken. Zelfs artsen in bijv. het ziekenhuis, denken er wel eens zo over. Dat is zeer frustrerend. Vooral met m'n NAH erbij, denken mensen vaak dat het tussen m'n oren zit, en dat het daarmee te maken heeft.

Het komt meestal bij 1 op de 100 mensen voor. Vooral bij de vrouwen. Tussen de leeftijd van 25 á 40 jaar. Zoals u waarschijnlijk goed gezien en geteld hebt,1991, weet je hoe oud ik dus ben... En ik heb m'n diagnose rond m'n 18de gekregen. Ik leef op een uitkering maar toen was deze diagnose nog niet bekend.

Alsof ik nog niet genoeg aan m'n hoofd had..